thuiskomen

Yeah! We zijn weer terug in Charlotteville. Ditmaal wel in het mooiste huisje met uitzicht op zee, direct naast de bar voor koele Caribbiertjes en met alle dorpsgenoten die langslopen en al dan niet een praatje maken. Voelt als thuiskomen. dit is echt een plek voor in de top 10 beste vakantiebestemmingen aller tijden! Michiel heeft hier gisteren eindelijk ook zijn eerste directe compliment gekregen (meestal zeggen ze alleen maar dat hij "very lucky" is -want mooie vrouw in de hand- en sinds Maya hier is "very very lucky" -want 2 mooie vrouwen in de hand):"This guy is ok, he looks reallllly COOL!". Hij liep dan ook weer eens te flaneren met zijn 'venga la buga in Livingston t-shirt' gecombineerd met Prada zonnebril...
In Carrycou (Grenada) nog een duikje gemaakt en gisteren gepind zodat we (arme bruin die het moet trekken) dat hier ook nog een keer kunnen doen. Voor het pinnen en het aankomen hier 1 nachtje geslapen in Plymouth (ook Tobago). We lopen een beetje voor en achter de feiten uit en aan, want de dag dat wij daar weggingen zou daar net hun deel van het julifestival beginnen wat in Charlotteville juist afgelopen is. We hebben ons evengoed vermaakt door semi-illegaal te parasiteren op de ligbedjes van een duur resort met zwembad . Zo'n resort met hopeloos wit-rode te rijke en verveelde mensen. een catamaranzeilbootje gehuurd en heerlijk hard over de golven gestuiterd. daarna rumcocktails gedronken, gekaart en de zon zien ondergaan. Toen de onvermijdelijke keyboardspeler-met-zangeresjes begonnen te spelen voor de abrahamziende jarigen ('dancing queen' zo sloom dat zelfs schuifelen nog te veel beweging zou op leveren voor het tempo van de muziek) zijn we dit resort maar ontvlucht voor de geneugten van de plaatselijk snackbar met eek-a-mouse achtige reggae en de plaatselijk schone die innig stond te dansen met haar spiegelbeeld.
Op weg naar het vliegveld vroegen we aan de busjongen of hij de titel wist van het nummer dat we in Grenada eindeloos herhaald hoorden op alle radiostations. "I can't hear" "The title," zei M nogmaals, nu met luider stem. "I can't hear" zei de busjongen weer, met een ogenschijnlijke berustende blik in zijn ogen vanwege deze domme toeristen. "the name of the song", deed maya een duit in het zakje. De busjongen hief zijn ogen ter hemel, keek even uit het raampje, draaide zich weer terug naar ons om en zei heel luid en duidelijk "I-can't-hear". :-) = De titel dus.
Nu onze Noorse, Nederlandse en Engelse vrienden al weer weg zijn hier, hebben we gisteren maar meteen nieuwe gemaakt. De Duitse eigenaar van een andere guesthouse (de enige plek hier met CAPPUCINO!) en 2 van zijn vrienden. Aangezien wij het hartenjagen zo langzamerhand wel zat zijn , gaan we zo met hen pokeren, dus hopelijk heb ik daarna nog wel voldoende geld om nog een keer een berichtje te schrijven op deze site ;-)
(wees niet bang lief zusje, ik zal mijn strakke SBlichaam desnoods verkopen om jou van vakantieverhalen te blijven voorzien)
Tot binnenkort dus maar en bedankt voor alle fijne reacties!!!
veel liefs van M3