Meanderen naar huis

Aan al het goede komt helaas ook weer een einde. Dus we moesten helaas weer eens aan de terugreis beginnen. Lang overwogen in twee dagen terug te rijden en zondagochtend dan vroeg te vertrekken. Hee, er zijn mensen, zoals Maaike, die rijden het zelfs in 1 dag!
Maar ik vind 5-6 uur aaneen rijden eigenlijk wel meer dan genoeg èn we wilden op de terugweg ook nog even langs bij opa Guido. Bovendien had ik wel 3 weken willen blijven, dus wat maakt zo'n extra dag in dat licht dan nog uit (troostte ik mijzelf)?
Kortom, we hebben het gewoon heerlijk gehad! Prachtig weer, leuke dingen doen en voor mij vooral voor het eerst sinds tijden weer eens heel lang aaneen met vriendin Maaike kunnen zijn. Lange ingewikkelde gesprekken voeren waarbij het niet erg is als ze afgebroken worden omdat je weet dat je ze gauw weer voort zal zetten. Evengoed het gevoel dat we nog midden in een gesprek zaten toen ik vertrok. Maar wrsl had ik dat de dag daarna ook nog gehad.
Laatste avond heerlijk gegeten bij le Cercle, mooi klein restaurantje in de buurt (als-je-het-weet-te-vinden). Kindertjes gedroegen zich nagenoeg voorbeeldig en einde vd avond in gesprek geraakt met een leuk homostel uit Parijs. Zowaar kon ik het gesprek nog redelijk bijhouden ook.

Natuurlijk ook nu veel te laat naar bed en de volgende dag vroeg op, maar vertrok toch pas echt om 12.00 door alle 1001 dingen die nog moesten gebeuren voor vertrek. Maaike en Bent uitgezwaaid en wat had ik eigenlijk toch graag nog uren op hun fijne plekje met dito gezelschap blijven hangen...

Had besloten via Bourbon d'Archambault te rijden. Was namelijk super hartelijk uitgenodigd door oud-cliënte en Facebook vriendin Meander die daar sinds twee jaar woont met haar prachtige gezin. Was klein beetje om (beetje meanderen dus ;-), maar omdat ik toch drie dagen had viel dat ook weer mee. En tegen, want wat in 5 uur aaneen rijden had moeten lukken, maakte met pauze en minifiles onderweg toch dat we pas tegen 7 uur de (verkeerde) oprit opreden. Mezelf verontschuldigd bij de buren en daarna stonden Meander, Simon, Dario, Tavi en Alain me op de weg al op te wachten. Lastig hoor, zo'n straat zonder huisnummers.
Vervolgens zijn we hier meer dan verwend! Meander en Simon hebben een heel mooi huis met een grote tuin en ook nog een heel gezellig gastenverblijf. Dit was speciaal voor ons klaargemaakt. Dus ik mocht ook wel in de camper blijven, als ik dat fijner vond, maar die keuze was niet heel moeilijk. Echt een prachtig oud Frans huisje met spijlenbed, oude kastjes en schilderijtjes en zelfs een heel luxe ontbijt dat al klaar stond in de keuken.
Na aankomst konden we ook nog eens meteen aanschuiven op het terras voor een maaltijd. Kinderen waren door het dolle met vrolijke kindjes rondom hun leeftijd (6,4,2) en een grote tuin met glijbaan, schommels, trampoline en verstopboom. Heerlijk gegeten inclusief een prachtige zelfgebakken Brownietaart met frambozen uit de tuin, mmmm. En natuurlijk weer laat naar bed, want toen het donker werd, maakte Simon een vuur achter in de tuin waarin de kinderen marshmellows mochten roosteren en de grote mensen nog een extra glaasje lekkere wijn.
De volgende dag weer genoten van het fijne gezelschap, de mooie tuin (met rondleiding door de moestuin waardoor het alvast begon te kriebelen voor onze eigen toekomstige moestuin), stralende zon en blije kindjes. Even in de verleiding geweest om er nog een nachtje aan vast te plakken, maar het vooruitzicht van super vroeg opstaan en de hele dag in de auto deed ons toch om 16.30 afscheid nemen, oma alvast wat km's te kunnen maken richting Parijs.
Even voor Parijs een camping opgezocht, die beetje tegen viel (zwembad waar je alleen van 15.00-20.00 in mocht zwemmen!) en een restaurant met een groot scherm en beamer voor de olympische spelen... Wel weer goed geslapen in onze trouwe miss Sapphire, die ik helaas getatoeeerd heb met een kras van haar eigen sleutels toen ik struikelde bij het openen van de schuifdeur.
Laatste dag vlotjes door kunnen rijden met een tussenstop in Breda (incl cadeaus voor onze jarige jop over 3 dagen!) en toen nog een nacht gekampeerd op onze eigen kavel! De zon onder zien gaan achter ons huis in aanbouw.
Maar daarna was de vakantie toch echt voorbij en moesten we afscheid nemen van Miss Sapphire.
Wat was het fijn!