Aankomst en eerste dag

10.50

Aankomst in Allesandrië

Gisteren vertrokken met de autotrein vanuit Düsseldorf. Beetje onrustige nacht. Veel stilstaan en rangeren van treinen, Borre vaak wakker en wil de laatste helft vd nacht niet meer op de grond slapen. Op mamma dan maar, met een borst als speen/infuus. Om 7 uur breekt de dag aan met lauwe koffie en een slap in plastic verpakt croissantje.
Toen we 1,5 jaar geleden dezelfde reis maakten moesten we na aankomst in Allesandrië eindeloos wachten op het loskoppelen vd autowagons. Dat was niet iets eenmaligs blijkt nu. Borre slaapt de slaap der onschuldigen, veilig geborgen tegen mamma aan in de draagdoek. Roemer zit in de buggy met een punt van zn konijn in zn mond ritmisch heen en weer te bewegen als een autist zonder doel. Voor een 4jarige houdt hij het aardig uit. De "hoe lang duurt het nogs" zijn minimaal geweest de afgelopen 2 uur, maar nu is de rek er wel echt wat uit lijkt het. De rest van ons hier op het platform kijkt gelaten voor zich uit naar het troosteloos neervallen van de regen. Het is koud. Kouder dan toen we uit Amsterdam vertrokken gistermiddag. De tijd van heen en weer lopen, toiletbezoek en koffie halen ligt ook al geruime tijd achter ons. Overgave aan het wachten.
Vannacht in de lange uren tussen waken en doezelen moest ik telkens denken aan oorlog. Treinreizen naar concentratiekampen. Bestemming onbekend. Veewagons met mannen, vrouwen, kinderen. Een enkele emmer of een gat in de bodem voor poepen en plassen. Daar probeerde ik me een voorstelling van te maken terwijl de trein kedengkedeng voortraasde door Zwitserland en Noord Italië. Helaas zijn mijn gedachten momenteel nog niet veel vrolijker...

23.00

B&B casa di Rita

Nog even schrijven op de wc terwijl de mannen al resp 3 uur, 2 uur en 10 minuten slapen. Het heeft de hele dag geregend, waardoor we maar richting zuiden zijn blijven rijden. In de auto was het verder best gezellig. Tegen vieren in de buurt van Florence op zoek naar accomodatie. Uiteindelijk meer dan geslaagd bij 'Casa di Rita', met dank aan de engelen van oma Cora. Maar daarover morgen meer. Nu eerst ook maar eens wat slapen gaan...

26/5 8.30

Heerlijk geslapen in heerlijke bedden in dit leuke B&B. Op de dag voor ons vertrek heeft oma Cora ons geholpen met voorbereidingen. Zo heeft ze oa een hele grote broodzak met boterhammen gesmeerd voor de treinreis, wat geen overbodige luxe was, gezien de kwaliteit vh eten in de restauratiewagon (smerig!). Ook gaf ze de tip om de engelen te vragen om te helpen bij het vinden van een goede slaapplek. Dus dat deden we...We waren het bijna vergeten, maar toen de tijd al wat ging dringen, toch nog snel de engelen om hulp gevraagd. Even later bij een rotonde het bordje 'bed and breakfast' Casa di Rita gevolgd. Rita is een alleraardigste  pittige dame op leeftijd (70? 80?) en haar B&B erg authentiek. Het staat vol met oude kerkmeubelen, zo passeerden we een doopvont op weg naar onze kamer en ontbeten we in de keuken aan kerkbanken die om de keukentafel stonden. Verder op alle muren schilderijen en foto's, kunst, modern en klassiek gezellig door elkaar. Alleen het ontbijt bestond wederom uit croissantjes in plastic, aangevuld met oud brood en droge cake. Maar de heerlijke koffie maakte veel goed. Misschien zijn Italianen gewoon niet zo van het ontbijten...
Het door nonna Rita geadviseerde restaurant bleek helaas nog gesloten (wat wil je, als je om zes uur al voor de deur staat, hahaha), maar de snackbar/bakker/kruidenier/kroeg ernaast bleek ook warm eten te serveren. Dat was meteen de eerste onverwacht leuke vakantie ervaring. In een decor van formicatafeltjes, chupachup lollies en een schreeuwende TV, super lekker gegeten. Pasta met kreeft, perfect rosé gebakken peper biefstuk, kinderpizza, zacht en zoet geroosterde gele paprika en aubergine en als dessert een heerlijke huisgemaakte cheesecake. Op de TV bleek een race wedstrijd uitgezonden te worden, tot grote vreugde van Roemer. Ook Borre keek uiteindelijk met roze slaapwangen nog even heel geintrigeerd mee. Blij namen we afscheid van de vriendelijke mensen hier en eenmaal 'a casa' vielen de kinderen direct als een blok in slaap. Michiel en ik hebben nog even campings gezocht op de ipad voor de volgende dag, terwijl via de koppeling tussen iphone (in de slaapkamer) en ipad (in de keuken) we de kinderen via een babyfoon app met  livestream in beeld konden houden. Techniek staat voor niks! Voor morgen de engelen maar vast om lekker weer gevraagd als we afkoersen op het meer bij Bolsena.