Levanto: laatste dagen (2)

Onze vorige reis naar Italie begonnen we in Levanto, nu eindigen we ermee. Het ligt relatief dicht bij Alessandrie, waar we donderdag weer op de autotrein stappen en het ligt aan zee. En zonder zee geen echte vakantie ;-).
We hadden goede herinneringen aan Levanto, dus komen hier graag terug. Toen stonden we op een camping tegen de berg, wat best even lopen heen en weer naar het strand en dorpje was. Daar hadden we met nu twee (kleine = tillen of jammeren) kinderen even geen zin in. Dus via airbnb een royaal apartement geboekt op 50 m afstand van de zee. Het is een echt Italiaans apartement, met allerlei jaren 50/60 details, een stenen vloer, nep kroonluchter, gekke schilderijtjes, rood wit geblokt keukentafelzeiltje, rare bedrading en pijpwerk. Het complementeert prachtig de sfeer in dit dorpje die ook ergens in de jaren 50/60 is stil blijven staan. Nouja, behalve in het internetcafé waar ik zojuist was dus (zie voorlaatste verslag). We voelen ons hier net een Italiaanse familie tijdens het pasta eten in de keuken. Het apartement is verder van bijna alle gemakken voorzien, zoals een wasmachine. Klein detail: voor het afvoeren van het water moeten we de slang in de gootsteen hangen zei de verhuurster. Tja, dat was ik natuurlijk prompt weer vergeten toen ik er een was in deed. Waardoor we de eerste avond na het uit eten gaan thuis kwamen in een klein zwembadje.... Aaaaaaaargggh!!!
Het opdweilen viel gelukkig mee en we hebben nog steeds geen boze benedenburen of verhuurster gesproken, dus hopelijk heeft er ook niks doorgelekt naar beneden. Wel 'een beetje dom, mamma, maar geeft niet hoor' zoals Roemer zei.
Met de twee eenpersoonsbedjes uit de woonkamer hebben we in de slaapkamer een groot familiebed gemaakt. Heel gezellig, maar de eerste nacht toch niet zo goed geslapen. Borre was weer veel wakker en het apartement is in de zomer denk ik aangenaam koel, maar nu aan de frisse kant. 
Borre heeft trouwens goede redenen om onrustig te slapen. Zijn derde tand (eerste boventand) is vorige week eindelijk doorgebroken. En, na maanden in de starthouding gezeten te hebben, is hij sinds een paar dagen echt en serieus aan het kruipen!!! Zelfs op deze gladde vloeren. Niet ongewoon voor een baby van bijna tien maanden, maar Roemer deed dat pas 5 maanden later dus ik vind het persoonlijk heel uniek :-). En ik snap best dat je dan 's nachts allemaal wilde dromen hebt over een veranderende driedimensionale wereld en een mond (en eten?) wat opeens anders aanvoelt. 
's Ochtends ondanks het slaapgebrek toch vol goede zin meteen bikini aangetrokken, maar die helaas 's middags maar weer omgeruild voor een dikke trui en een siesta. Het was bewolkt en winderig, geen strandweer. Na de siesta klaarde het eindelijk op en hebben we van half zes tot zeven nog heerlijk aan het strand gezeten. Michiel en Roemer hebben zelfs gezwommen. 
Nu is het daarom toch weer laat geworden, maar wie weet kunnen we morgen de siesta naar het strand verplaatsen. Het is onze laatste volle vakantiedag, dus wie weet willen de engelen van oma Cora nog wel wat helpen met de wolken weg blazen. Daarna nachtje autotrein, nachtje Leeuwarden en dan Oerol!