van Karimunjawa naar Yogya, keep up the tempo!

Vooralsnog geen 'tempo doeloe' hier voor ons. Het blijft een beetje tegenzitten met onze reisplanning, maar dan hadden we wellicht ook niet zoveel tegelijk moeten willen bezoeken in 1 week? Of toch even een offer moeten brengen in een mooie Balinese tempel?

Na onze lange reisdag naar Semarang, bleef het wat tegenzitten: Nadat we 's avonds lang gelopen hadden door de verkeerde straat op zoek naar dat ene leuke restaurantje waar de Eenzame Vriend over schreef en niet gevonden, uiteindelijk maar een Chinees ingedoken. Dat was nog wel grappig, want ongeveer tien minuten daarna arriveerde er een grote Chinese bruiloftspartij met een bruid die zo auditie kon doen voor de verfilming van De Kleine Zeemeermin en een hele hoop gasten die zich niet bewust leken te zijn van de feestelijke gelegenheid, want totaal niet feestelijk gekleed. en natuurlijk een heel hoop rond rennende kinderen. Direct daarna uitgeput naar bed van de lange dag en volgende dag vroeg weer op voor de veerboot naar de Karimunjawa eilanden. Nu word ik elke nacht ongeveer 3-5 keer wakker om te plassen en met dorst (vreemd, overdag moet ik mezelf dwingen om te drinken, 's nachts word ik er wakker van!) with compliments from de Anak Matahari :-). Nu werd ik echter ook wakker uit een nachtmerrie vol met alle beelden van die dag: straamagere zwervers slapen op straat onder eetkraampjes, kleine kinderen van 3,4 jaar alleen rondlopend en bedelend op straat tussen het drukke verkeer. Een zwangere vrouw die vies water oer zich heen gooit ter verkoeling aan de kant van de weg. (haar?) kleine kindjes die in datzelfde water spelen. een oude tandeloze vrouw die de was doet voor een houten krotje. Enzovoort. Niet dat ik dat soort dingen vroeger niet zag, maar "je weet dat dat zo is en dus is het zo". Ik merk dat ik er nu echter veel minder goed tegen kan, zullen de hormonen wel zijn. Net toen ik weer wilde gaan slapen, merkte ik dat mijn voortand kroon weer losgelaten had. Die was heel slim 3 dagen voor vertrek afgebroken en kon de tandarts voorlopig alleen maar provisorisch vastmetselen. Afijn, kon ik de rest van de reis goed integreren met de plaatselijke bevolking...

zaterdag 28 juli 6.00 op, 7.00 op tijd bij de veerboot die 9.00 zou vertrekken. wachten in een kleine vertrekhal, paar keer op zoek naar ticketbalie, maar werd verzekerd "buy on boat". Niet dus, 8.15 richting boot gedirigeerd; boot vol!!! en hij gaat maar 1x per week. Maar Indonesie is Indonesie niet als er niet toch een mouw aan te passen valt: na 3 kwartier geduldig wachtig en wat extra betalen viele er toch nog wat te regeln. Pfffff...
Na 4 uur klotsen en (bijna) kotsen eindelijk land in zicht: Karimunjawa! Hier zouden we 2 dagen blijven, lekker snorkelen en wellicht ook duiken, want dinsdag gaat de snelboot weer terug. Behalve deze week dan :-(. dat werd kiezen tussen de slowboot (7 uur) van maandag of donderdag. Gezien onze planning is dat maandag geworden. Zondag gelukkig wel kunnen genieten van een boottochtje langs 2 vd 27 andere Karimunjawa eilandjes; witte palmenstrandjes, zonsondergang aan zee, dat soort dingen :-) :-). De lunch aan boord (gedroogde vis en rijst met mieren) viel wat tegen, evenals de overige maaltijden, dus minimi heeft het even moeten uithouden met de "prenatal vitamins" maar daar wordt ie groot en sterk van zullen we maar zeggen :-).

maandag 30juni: recordreisdag! van 7.00-21.00 nonstop gereist met enkel wat koekjes en nootjes te eten. Eerst 7 uur op de slowboat dus. Die reis was vreemd genoeg beter te doen dan de heenreis. Doordat het een grotere boot is en minder snel gaat, ligt ie stabieler op het water, dus geen zeeziekte dit keer. De VIPplaatsen waren al uitverkocht, waardoor we boven aan dek belanden, onze redding. Daar was het goed toeven door de frisse wind en de ruimte. Dat kwam zo. Aanvankelijk zat het hier ook redelijk vol met passagiers. Totdat er voor vertrek nog een offical naar boven kwam die iedereen benedendeks sommeerde. Wij bleven nog even zitten om niet in de rij bij de trap te hoeven staan. Op een gegeven moment ging de man weer naar beneden. Toen sloten een paar baldadige Indonesiers het luik en gingen er triomfantelijk bovenop zitten. Gejuich alom! Kort daarop vertrokken we en de hele reis niet meer lastig gevallen. Wel begonnen we alras af te fakkelen van de steeds sterker wordende zon. Waarop we van onze in Ubud gekochte sarongs mooie afdakjes gemaakt hebben en aldoende prima gebivakeerd hebben al lezende en slapende. Slechts 1x benedendeks geweest om te plassen: wat een hel, vol met opgestapelde mensen over alle gangpadden, heet en benauwd. WC ook geen feest, want erg smerige staplee zonder slot en natuurlijk komt er dan een man binnen als je net staat te ... Nouja. Na aankomst nog een dodenrit van 4 uur in de bus terug naar Semarang en daar eieren voor geld gekozen in de vorm van een airco taxi voor de laatste 3 uur richting Yogya. Daar zijn we nu, waarover later meer, want het is al weer etenstijd zie ik.

Ter praktische informatie (vooral voor mamma's): Maya en ik hebben Indonesische telefoonkaarten gekocht, wat betekent dat we tijdens deze vakantie niet te bereiken zijn via onze bekende nrs. Voor dringende zaken sms naar t volgende telnr:
Michelle 081353265217 (mogelijk moet er nog een landnr voor, dat weet ik niet).

tot later, xmi