Kini, Syros

Na zoveel moeite van Helga konden we natuurlijk niet anders dan haar advies opvolgen! Wel eerst nog twee reisdagen af moeten werken. De 22e de lange ruk van Stoupa naar Piraeus gemaakt, via Kalamata-Tripoli-Korinthe. Onderweg gegeten in het paradijs (dorpje Paradeiso), in een heel klein restaurantje van een lieve vriendelijke vrouw die heerlijk voor ons gekookt heeft. Gehaktballetjes met een soort dikke sperzieboontjes, patatten en natuurlijk een Griekse salade. 
We hoopten in de buurt van Piraeus nog een nachtje te kunnen kamperen aan zee. Ondanks twee 'driehoekjes' op de kaart, moesten we hier echter helemaal voor naar Sounio, in het zuidpuntje van Attica, nog een kleine twee uur rijden verder. Daardoor kwamen we pas vrij laat aan, rond negen uur en wilden toen nog eten. Volgende dag lekker uitgeslapen en de camper schoongemaakt. Hier kwamen mijn zwangerschapshormonen goed van pas (of juist niet??), want ik heb m gepoetst als nog nooit eerder denk ik. Ook al viel er eigenlijk geen eer aan te behalen. Of zou mijn schuldgevoel vanwege de deuk nog een rol gespeeld hebben? In elk geval spic en span in twee uur weer terug naar Piraeus gereden en daar met enige opluchting om zes uur camper op de boot gezet en uitgezwaaid. Het was erg leuk, maar na drie weken 'kramperen' ook weer erg zin in een normaal breed bed zonder ladder en een eigen badkamer ipv met wcrol naar een gebouw verderop en hopen op een douche met warm water...
In de haven ons een hotel laten aansmeren met als lokkertje dat het inclusief halen/brengen naar de haven zou zijn voor onze ochtendboot naar Syros de volgende dag. Meteen echter de eerste onaardige Grieken ontmoet. Wat een slechte service in dit hotel (AnitaArgos) en chagrijnig personeel. Slechts 1 voorbeeld (want ik heb geen zin in een klaagverslag): Hotel lag op 10 minuten rijden vd haven, maar ze wilden per se dat we om 6:00 klaar zouden staan, terwijl de boot om 7.35 pas vertrok. Nadat we hier niet mee accoord gingen (ik was ondanks de lange dag in staat om met alle bagage weg te lopen naar een ander hotel!), accepteerden ze mokkend 7:00. Spijt dat we niet zoals gepland weer naar het hotel van de heenreis (Faros 2) zijn gegaan, want daar waren ze juist enorm  vriendelijk en behulpzaam. 
Roemer was inmiddels broodje gaar, maar wist toch zichzelf wakker te houden tot wij ook gingen slapen tegen tienen. 
Vandaag vroeg uit de veren dus en de boot gepakt naar Syros. Dit was helaas geen snelboot, waardoor Roemer voor de derde achtereenvolgende dag moest verzuchten: "het duurt zooo lang..." (4 uur).
Op Syros gelukkig weer alleen maar aardige mensen ontmoet. Neergeploft bij het eerste terras tegenover de boot. Dit bleek een pizzatent, maar die vergissing werd ruimschoots goedgemaakt door de gastvrouw. Een kordate Griekse, geboren en getogen in Australie, maar door haar Griekse man weer teruggevoerd naar haar roots. Zelfs Roemer liet zich zonder pardon door haar aan de hand meenemen naar de naastgelegen autoverhuurder, waar Michiel een autootje voor twee dagen aan het regelen was. Normaliter blaft hij al naar vreemden die slechts naar hem lachen... Bovendien waren de pizza en de pasta erg lekker en kregen we het restant pizza mee in een doggybag, natuurlijk door de tante van wanten al ingepakt voordat we konden bedenken of we die wel wilden meenemen. Kwam later echter uitstekend van pas :-).
Met autootje eiland rondgetuft. Het is zo klein, dat je in minder dan een half uur van de ene naar de andere kant bent. Aanvankelijk waren we een beetje beducht voor een teleurstelling. We wilden een rustig klein eilandje, maar dit eiland lijkt wel erg klein en erg rustig... En het eerste dorpje dat we bezochten (Galissa) en dat aangeprezen staat als 'het mooiste strand van Syros'' was meer een soort uit de grond gestampt touristenhol, dan een lieflijk Grieks dorpje aan zee. 
Maar 5 km verderop ligt Kini en dat voldoet precies aan de verwachtingen. Lief klein haventje, een handvol taverna's, strandje met ligbedjes en een stukje verderop nog een stil strandje. Toen nog op zoek naar het ideale huisje, waarvoor we 4-5 locaties bezocht hebben. Dat wierp uiteindelijk vruchten af, want nu zitten we in een prachtig apartementje op loopafstand van het strand, met ruime patio en uitzicht op de heuvels om ons heen. We waren erg trots op onze kleine kruimel, want heel deze lange dag na een korte nacht en slechts een klein hazeslaapje in de auto, heeft hij zich kranig geweerd en bijna niet gezeurd of gedreinsd. Ook hebben we leuke Zweedse buren, die, toen ik Roemer de grenzen van onze patio aangaf ("tot hier en niet verder"), meteen riepen dat ze het juist leuk vonden als Roemer ook op hun patio zou komen steppen. Ze weten nog niet wat ze gezegd hebben ;-), maar wel heel lief. 
Onderweg realiseerden we ons (ok, ik vooral ;-)) pas dat ons 'kleine eilandweekje' eigenlijk maar vier echte dagen zijn, als je vandaag en de 29e als we terugvaren niet meerekent...
Nu wordt het hier langzaam helemaal donker, behalve de lichtjes van de huizen op de bergen. Een enkele blaffende hond en wat tsjirpende krekels vergezellen het geluid van  de branding in de verte...