Toch niet helemaal cultuurbarbaren...

Toch niet helemaal cultuurbarbaren...

Op zondag 18 september vertelt onze agriturismo gastvrouw dat het die dag de laatste mooie zomerdag is. En jawel, die avond barst er een enorm onweer los in de heuvels om ons heen. Nadat we net op tijd voor de ergste bui weer bij de tent zijn, brengen we Roemer naar bed. Even later zitten we samen met een wijntje boven op onze de heuvel naar de bliksem in de heuvels verderop te kijken. Bij ons is het dan inmiddels weer droog. 's Nachts begint het opnieuw te regenen. We hadden al besloten de volgende dag weer door te reizen. Met het weerbericht in gedachten toen snel besloten nog 2 dagen in de buurt van Florence een kamer in een andere agriturismo te boeken. De keuze valt op Vinci, de geboorteplaats van Leonardo. Het slechte weer heeft compassie met ons, de volgende ochtend, tijdens het afbreken  van de tent en het inpakken vd kampeerspullen is het droog. Terwijl we gepikt en gedreven aan het betalen zijn voor ons verblijf, barst pas weer de volgende stortbui los. Hartelijk uitgezwaaid door Laura en Claudio, rijden we door de stromende regen naar het hoger gelegen Volterra. Hier verschijnt de zon weer en genieten we van een laat ontbijt en een wandeling door dit aardige middeleeuwse dorpje. Vinci blijkt niet ver rijden en de kamer die we geboekt hebben is zo maar net zo leuk als op de foto op de website. Ook hier een prachtig uitzicht over de Toscaanse heuvels en ontzettend vriendelijke gastvrouwen, een moeder en dochter. In de kamer vinden we een uitgebreid handboek met allerlei tips over de omgeving, het scheiden van afval, een routebeschrijving naar het treinstation met reistijden van de trein naar Florence, etc. Erg uitgebreid allemaal. Roemer is uitermate gefascineerd door het bidet. Eindelijk een wc en wasbak tegelijk speciaal voor hem alleen! Laag genoeg om staand te plassen, net als pappa, en om eindeloos zijn handen in te wassen. Bijna op het niveau van een dwangneurose of compulsieve gedragsstoornis.... Eind van de middag bekijken we het museum van Leonardo da Vinci. Dit is museumtechnisch nogal een gemiste kans. Ze hebben een prachtige collectie van schaalmodellen van een aantal van zijn uitvindingen, geillustreerd met (matige) videoanimaties van hoe ze werken. Maar nergens is iets interactiefs te vinden en je mag er niks aanraken. Terwijl die modellen nu juist enorm uitnodigen om aan te zitten, uit te proberen en van binnen en buiten te kunnen bekijken. Museum Nemo in Amsterdam had er wel raad mee geweten...
De volgende ochtend zijn we vroeg uit de veren dankzij onze levende wekker. Met behulp van tips uit het handboek op de kamer en de Lonely Planet, heeft gids Michelle een uitgekiend programma weten samen te stellen voor Florence-in-1-dag. Dan is het meteen weer heel leuk om niet georganiseerd te reizen, en je eigen programma samen te kunnen stellen. Met de trein is het een half uurtje naar Florence. Aldaar blijken we toch niet helemaal cultuurbarbaren gelukkig, want we vinden Florence prachtig, ondanks de massa's toeristen. Maar doordat er zoveel te zien is op elke straathoek, kan je daar gemakkelijk doorheen kijken. Ook kan je, als je door de spleetjes van je ogen kijkt, of even weg droomt, je goed een voorstelling maken van hoe Florence er in vroeger tijden uitgezien moet hebben. Als je bijvoorbeeld vanuit de via dell' Agriento Naar het Piazza del Mercato loopt en je knijpt je ogen dicht, dan kan je de drukke markt met toeristenmeuk, opeens zien veranderen een een middeleeuwse markt met stoffen, leer, etenswaren en andere producten uit die tijd. Op het Piazza del Vecchio, waar de ouderwetse rijtuigen met paarden staan, kost het weinig moeite rijkelui in renaissancekostuum in en uit te zien stappen, op weg naar een belangrijke afspraak in het Palazza del Vecchio, de plek waarvanuit de stad bestuurd werd en wordt. Ook voor Roemer valt er daardoor genoeg te beleven. Er zijn straatartiesten bijna in elke straat, en op het Piazza del Vecchio wordt hij even zelf een bezienswaardigheid. We drinken er een wijntje op een terras met uitzicht op het Palazzo. Roemer rent heen en weer over het grote plein, kijken naar de paardjes en weer terug naar ons. Dan vindt hij het tijd voor een slaapje en gaat midden op het plein liggen. Meteen gaan er 2 Japanse toeristen door de knieen om op ooghoogte foto's te nemen van ons wereldwonder. Ook de clown met de langwerpige ballonnen is gecharmeerd en  geeft hem een hondachtige ballon. Toch blijft het een lange dag en wederom blijkt mijn ipad een lifesaver. Ik had maar een matig excuus om deze dure gadget aan te schaffen, maar nu ben ik er extra blij mee. Deze vakantie redt de ipad, met z'n apps, menig etentje, terrasje of ander saai moment voor Roemer. Genant is het soms wel, als Roemer bijvoorbeeld de app 'Talking Ben' (een nogal familie Flodder achtig hondje dat zittend in een luie stoel, bierflesjes opent met zn tanden en eet uit een blikje...) continue laat boeren en winden terwijl we in een vol restaurant zitten. Of de teletubbies vla in een kommetje laat spuiten, wat klinkt als....enfin. Na twee rondjes in de draaimolen op de Piazza della Republica, een ijsje en de varkensneus aaien op de Mercato Nuovo, is hij echter wel bijzonder gaar. Terwijl ik dit schrijf kan hij weer een beetje al die dagen zonder middagslaap inhalen, want hij ligt nu heerlijk te tukken terwijl we onderweg zijn van Vinci naar de omgeving van Genua. We hopen daar nog een paar dagen mooi weer te vinden op een camping aan zee. En wifi natuurlijk, zodat ik dit bericht kan posten!